Bir ressamla bir savaş fotoğrafçısının dostluğunun mu haber değeri yüksek yoksa bir savaş muhabirinin dünyanın en ünlü ressamlarından birinin resimlerini ölmeden önce bir müzeye bağışlamasının mı? Belki de fotoğrafçının Cannes’da tanıştığı ünlü ressamı fotoğrafladığı ilk karenin tanışmalarından çok kısa bir süre sonra, ressamın sabunlanırken görüldüğü kare olması daha büyük bir haber kaynağıdır…
1956 yılında Cannes’daki tanışmalarının ardından başlayan ve ünlü ressamın ölümüne kadar devam eden Picasso – David Douglas Duncan dostluğu, geride 25.000 özel fotoğraf karesi ve neresinden bakılırsa bakılsın konuşulmaya değer bir hikaye bıraktı.
Duncan’ın çektiği binlerce kare içerisinden seçtiği 100 Pablo Picasso portresi ise İsviçre’nin Lozan kentindeki fotoğrafçılığa adanan bir müze olan Photo Élysée’ye bağışlandı. Picasso’nun yaratıcılık anlarını ortaya koyan karelerin tamamı ressamın resim yaparken dikkatinin dağılmaması için özel olarak üretilen ve sessiz bir deklanşöre sahip olan Leica M3D model kamera ile çekildi.
Şimdiye kadar en çok fotoğrafı çekilen sanatçı olmasına rağmen Duncan, Picasso’nun asla poz vermediğini ve ünlü ressamın; “Sen fotoğraf çekersin, ben resim yaparım” dediğini de ölümünden kısa bir süre önce vermiş olduğu bir röportajda dile getirdi.
