Bir ailenin yaklaşık 30 sene sonra geçmişiyle hesaplaşma hikâyesini anlatan Berkun Oya imzalı “Cici”, 27 Ekim’den itibarıyla Netflix’te yayında.
2020’de Netflix için çektiği “Bir Başkadır” dizisiyle övgü toplayıp hafızalarda yer edinen yazar ve yönetmen Berkun Oya’nın yeni filmi “Cici”, 27 Ekim itibarıyla Netflix’te yayınlanmaya başladı. Nur Sürer, Yılmaz Erdoğan, Okan Yalabık, Olgun Şimşek, Ayça Bingöl, Funda Eryiğit ve Fatih Artman gibi isimleri bir araya getiren film, bir ailenin yaklaşık 30 sene sonra bir vakitler yaşadıkları Anadolu köyüne bir film çekimi vesilesiyle dönmesini ve bir nevi geçmişle hesaplaşmalarını anlatıyor.
Belki de filmin daha açılış sahnesiyle belleğin sınırlarında dolaşacağının sinyalini veriyor Berkun Oya: Muhtemelen Türkiye’ye gelen ilk tüplü televizyonlardan birinde oynayan bir TRT reklamı, bir Anadolu köyünün biraz dışında inşa edilmiş çiftlik evinin derme çatma garajındaki Mercedes ve ahşap vitrinin bölmelerinden birinde saklanan bir kamera. Evin büyük oğlu Kadir (yetişkinliğini Okan Yalabık canlandırıyor) kameraya en meraklı olanı, fakat kamerayı eline almasını bir türlü izin vermiyor babası (Yılmaz Erdoğan). Ailenin ilk yıllarını bu köy evinde izliyoruz; depresif haliyle anne Havva (Funda Eryiğit), en büyük çocuk Saliha, sonra diğer kardeşler Kadir ve Yusuf.
Berkun Oya, bu yılları filmin ilk yarım saatinde veriyor. Çok uzun yıllar sonra köye film çekmek için dönen yönetmen Kadir’in film macerasıyla birlikte ailenin hem bugününü hem de geçmişini görüyoruz. Nasıl ki, su kendine bir yol bulur da akarsa yarıklardan süzüle süzüle, bellek de öyle sızıyor anlatının içine. Geçmiş; Kadir’in hatırladığı mı, Saliha’nın hafızasında kalan mı, yoksa Almanya’dan gelen kameraya kaydolup da yıllarca saklanan mı? Oya, klişeleşmiş bir aile hesaplaşması anlatmıyor, belleğin etrafında dolaşarak insanın neyi, ne kadar hatırlayabileceği hakkında bir soru soruyor. Filmde Saliha’nın (Ayça Bingöl) ağzından duyduğumuz, “Güzel geçti ama bizim çocukluğumuz, değil mi Yusuf?” sorusu, yaşanan yılların üç kardeşin hafızasında aynı şekilde yer edip etmediğine koyulan bir soru işareti âdeta. Yönetmen, dünle bugünü iç içe verdiği anlatısını boşluklara yer bırakmadan dolduruyor, sahne geçişlerindeki “eşik”ler (filmde çok sevdiğim eşik sahnesine atıfta bulunmadan geçmek istemem) seyirciyi zorlamadan birbirine bağlanıyor.
“Cici”, Anadolu’nun sarı otların uzayıp gittiği yalın coğrafyasını kucaklayan kareleriyle, bana kalırsa geçmişle hesaplaşmaktan çok hatırlamanın imkânı ya da imkânsızlığı üzerine düşündüren bir Berkun Oya filmi. Filmde bu şarkı yok fakat Kadir’in yıllar ve yollardan sonra kendi hatıralarından yola çıktığı bir film çekmek için köyüne dönmesi yahut kimi zaman hepimizin geçmişe gitmek için çıktığı sahici ya da zihinsel yolculukları da anımsayarak film biterken Yeni Türkü’nün “Dönmek” şarkısından şu sözleri mırıldanıyordum: “Dönmek, mümkün mü artık dönmek? / Onca yollardan sonra, yeniden yollara düşmek…”
