Adams’ın yeni albümü “So Happy It Hurts”, sadık hayranlara yakışan güzellikte.
Ülkemizdeki hayranlarının fan kulüp kurduklarını biliyordum ama onu bu kadar tutkuyla sevdiklerini, ona böyle sadakatle bağlandıklarını tahayyül edemezdim: Kanadalı yıldız müzisyen, şarkıcı Bryan Adams’a. Ta ki 16 Kasım 2019 Cuma akşamı Fenerbahçe’nin Batı Ataşehir’deki 15.000 kapasiteli basketbol sahasında (biletlerin el yakmasına rağmen, ilk aşklarını, hüsranlarını bu şarkılarla yaşamış 10.000’i aşkın insanın varlığıyla) gerçekleşen konserine şahit olana kadar.
Gerçi hepimiz ilk stadyum konseri deneyimini onunla yaşamıştık; onu 28 Temmuz 1992 tarihinde, Dolmabahçe İnönü Stadı’nda ağzımız açık izlemiştik. Ardından 8 Temmuz 1999 tarihinde Beylerbeyi Stadyumu’na gelmişti. Ancak buradaki en son konseri aradan geçen uzun zamana karşın sevenlerinin aşkını nasıl genç tuttuklarının ispatı olmuştu benim için.
Ardından salgın günleri başlamış, Adams da insanların pek çoğu gibi kötü bir dönem geçirmişti; yalnız, konsersiz ve ruhsal açıdan karanlık… Ancak şimdi bu dönemin artık geride kalmakta olduğunun sayısız göstergelerinden biri de Adams’ın yeni çıkardığı 15. solo albümü “So Happy It Hurts”ün içeriği ve ruh hali…
“So Happy It Hurts” albümü, son iki yıllık karanlığa meydan okurcasına yankılanıyor. Salgın günlerinin o karamsar karantina günlerine başkaldıran satırlar içeriyor. Yeniden doğmuş; tutkularıyla müziğiyle yeniden ayağa kalkmış romantik bir Adams’ı takdim ediyor bize. Zaten Adams da bu değil mi? Çok iyi biliyorsunuz ki o asla, hiçbir döneminde karanlıktan beslenen ve insanları şarkılarıyla umutsuzluğa sürükleyen biri olmadı.
Müzikal açıdan da en iyi zamanlarına götürüyor bizi Adams bu çalışmasında; altın çağına, seksenli yılların o parlak günlerine. Zaman sanırsınız o günlerden bu yana ondan hiçbir şey alıp götürmemiş. Alışıldık duruşundan taviz vermeyen Adams’ın müziği günümüzün pop kriterlerine uyum sağlamakta hiçbir çaba göstermemekle birlikte bir çeşit meydan okumada bulunuyor. Biraz da uzun süreli dostu, yaman gitarcısı Keith Scott’ın katkılarıyla.
Hatırlarsınız, daha önceleri Jennifer Lopez’i konuk olarak ağırladığında bile, gündelik soundlara prim vermeden eski değerlere sahip çıkmıştı; 2015 tarihli “Get Up” ve 2019 tarihli “Shine a Light” albümlerinde olduğu gibi… O duruşu yeni albümünde de harfiyen koruyor Adams, tıpkı o eski “Cuts Like a Knife” ya da “Summer of 69” adlı güzel şarkılarında olduğu üzere…
Adams 62 yaşında. Seksenlerin sonlarındaki günlerinden bu yana müzikal açıdan değişmemiş olması iyi mi kötü mü tartışılır. Ancak bir profesyonel olarak en azından hızlı yaşlanmadığını söylemek mümkün. Adams’ı geçmişte teselli aradığı için demode, zamanı geçmiş bir müzisyen olarak görmek olanaksız, çünkü geçmişte de olsa aradığı şeyi bulduğu aşikâr.
12 şarkının neredeyse tamamı aynı kalitede… Albümün zayıf halkası yok desek yalan olmaz. Muazzam gitar riffleri ve standart rock melodileri; tabi her zaman modern ve dinamik.
Pozitif hisler taşıyan, mutlu hikâyeler anlatan bu albümdeki şarkılardaki tüm temenniler olumlu. Yani herkesin ihtiyacı olduğu cinsten…
Albüme adını veren şarkısının klibinde eski model üstü açık bir otomobilin üzerinde 90 yaşındaki annesi ve köpeğiyle hayata gülümseyerek verdiği mesaj çok açık. Bu albüm insanların umutsuzluğa sürüklendiği bir dönemde şüphesiz en çok ihtiyaç duyduğu şeyi, umudu veriyor. Bryan Adams hayranı olmasanız da fark etmez; bu albüm size bile iyi gelecek. “Kick Ass”te dediği gibi “Zor bir gün geçirdiysen, müziği sonuna kadar aç / Tekrar rock’n roll zamanı!”
Sadık hayranlara yakışan güzellikte bir albüm…
