Son EuroLeague şampiyonu Anadolu Efes, kötü başladığı sezonu yine Final Four’da tamamlayacak. Tekrar mutlu sona ulaşmak için…
Covid 19 salgını nedeniyle iptal edilen 2019-20 EuroLeague sezonunun lideri Anadolu Efes, en büyük favorisi olduğu kupayı kaldırma şansını talihsizce ertelemişti. Ancak Ergin Ataman’ın öğrencileri üzerlerindeki baskıyla son derece iyi halleşti ve geçen sene Köln’de düzenlenen Final Four’da gecikmeli şampiyonluğunu kutladı. CSKA Moskova ve Barcelona önünde kazanılan iki maç, Türk basketbolunun bu düzeydeki ikinci zaferini müjdeliyordu. Efes Pilsen adıyla 2000 ve 2001’de iki kez daha son dörde kalan, 2019’da bir kez daha en büyük kupanın final organizasyonuna dönen mavi beyazlı ekip, artık kıtanın unutulmaz şampiyonları arasına yazılmıştı. Evet, önceki sezon nihayete erse arka arkaya iki zaferden bahsediyor olabilirdik, ama bunu yapmanın hâlâ bir yolu vardı. Anadolu Efes, 2021-22 EuroLeague sezonuna unvan koruma iddiasıyla başladı.
Türk basketbol tarihinin en fazla kupa kazanan koçu Ergin Ataman, yıllardır birbiriyle oynayan oldukça güçlü bir çekirdeğe sahipti. Şampiyonluğun mimarlarından Sertaç Şanlı’nın Barcelona’ya transferi taşları yerinden oynatsa da Shane Larkin ve Vasilije Micic’ten oluşan arka alan hâlâ kıtanın en iyisiydi. Krunoslav Simon, Bryant Dunston, Rodrigue Beaubois, Tibor Pleiss, Chris Singleton ve Adrien Moerman gibi tecrübeli isimler çarkın önemli dişlileri olmuşlardı. Buğrahan Tuncer, Doğuş Balbay ve Erten Gazi gibi yerli oyuncular da fırsat değerlendirmek üzere bekliyordu. Ataman’ın kadrosu, boyalı alanda Sertaç’ın ikâmesi olarak düşünülen genç Sırp pivot Filip Petrusev’in katılımı hariç aynı kaldı. Aynı kalmayan şey takımın motivasyon seviyesiydi. Anadolu Efes ilk dört EuroLeague maçının tamamını kaybederek şimşekleri üzerine çekmişti. Kalite baki olsa da parkede yolunda gitmeyen bir şeyler vardı.
Kötü başlangıç sonrası takımın değil Final Four, ilk sekize kalıp playoff yapma iddiası dahi tartışılır hale geldi. Kısalar; Larkin, Micic ve Beaubois’nın Efes’in başarısındaki payı tartışılmazdı ama yeni sezonda parlak bir görüntü verdiklerini söylemek güçtü. Yaşı ilerleyen oyuncu grubunun bilindik performans düzeyine dönüp dönemeyeceği soru işaretleri arasında oynanan ilk maçlar kimseyi memnun etmedi. Efes henüz yüzde yüzünde, o bilindik “kazanan” kimliğinden uzakta olsa da 2021’in son aylarında performansını dengelemeyi başarmıştı. Yeni yılda devamlılık problemleri sürüyor fakat playoff potasını zorlamalarına olanak verecek olumlu sonuçlar da geliyordu. Rusya’nın Ukrayna’yı işgali sonrası, Rus takımlarının EuroLeague’den ihracı ve onlara karşı alınan galibiyet/mağlubiyetlerin silinmesi son şampiyonun işine geldi. Daha yüksek sıradan playoff yapan temsilcimiz, Ettore Messina’nın Armani Milano’su ile karşı karşıya geldi ve tecrübe faktörüyle favorisi olduğu seriyi 3-1 kazanarak adını Belgrad’da düzenlenecek Final Four’a yazdırdı.
Söz konusu basketbol ise Türk sporunda istisnalar hariç yeri olmayan “İstikrar” kelimesini ağız dolusu telaffuz etmek mümkün. Zira Zeljko Obradovic’in Fenerbahçe’si bunu 2015’te başardığından bu yana EuroLeague’in son dördünde hep bir Türk takımı yer aldı. 2017’de Fenerbahçe ve 2021’de Efes ile İki kez şampiyonluk sevinci yaşadık. Hatta 2019 Vitoria’da ilk kez iki ekibimiz aynı anda Final Four’a gitti ve yarı finalde birbirlerine karşı parkeye çıktılar. Belgrad’da Olympiakos önünde açılış maçını oynayacak Anadolu Efes, finale gitmesi durumunda epey hararetli bir maziye sahip olduğu Barcelona ya da Real Madrid’den bir tanesi ile kozlarını paylaşacak. Şüphesiz ki hedef yine kupa, ancak takımlarımızın bu dev markalarla aynı cümle içinde ve eşit sıklette bir rekabette buluşması bile yapılan işin büyüklüğünü anlatıyor.
