Novak Djokovic ve Carlos Alcaraz’ın arasında tam 16 yaş var. Ama bu tenisin en heyecanlı maçlarına imza atmalarına engel değildi…
Haziran ayında Fransa Açık karşılaşmalarını takip etmek için Paris’teydim. Turnuvanın son günlerini izleme fırsatı bulmuştum ve aklımda büyük oranda tek bir maç vardı. Zira 23. Grand Slam şampiyonluğunu arayan Novak Djokovic, “tenisin geleceği” şeklinde lanse edilen Carlos Alcaraz ile yarı finalde karşı karşıya gelebilirdi. 2003’ten beri profesyonel olan Nole, 2003 doğumlu rakibiyle eşleştiğinde dev kapışma kesinleşmişti. Phillip-Chatrier Stadyumu, Rafael Nadal’ın yokluğunda biraz hüzne gömülse de İspanyol tenisinin yeni yüzü bir nevi onu da temsil ediyordu. Carlitos, Djokovic’e karşı bizi geçmişin büyük rekabetlerine götürebilirdi.
İki set boyunca yılın maçı tadında ilerleyen kapışma, üçüncü setin hemen başında Alcaraz’ın geçirdiği kramplar sonrası sıradanlaştı. Djokovic kolay bir galibiyete giderken ben de tribünlerde sonuna dek izleyemediğim klasiğin hüznünü yaşadık. Aralarında 16 yaş olan iki yıldızın müthiş bir eşleşme seviyesi ortaya koyması nadir bir olaydı. Dahası, ilerleyen çoğu turnuvada da yolları kesişebilirdi. Mevcut tenis atmosferinde bunu engelleyebilecek pek rakip yoktu. Ağzımda buruk bir tatla turnuva yolculuğunu bitirirken sıradaki durağın neresi olacağını düşünmeye koyuldum. Çok beklemeyecektim…
Djokovic’in, inanılmaz istatistiklerin desteğiyle geldiği 2023 Wimbledon’da finale çıkacağına şüphe yoktu. 2018’den beri aralıksız kazandığı, toplam yedi defa şampiyon olduğu All England Club onun eviydi. Finaldeki rakibinin kim olacağı daha büyük bir merak konusuydu. Öyle ki Alcaraz henüz çim kortta yeteri kadar deneyimli değildi ve başka olağan şüpheliler de mevcuttu. Wimbledon’da Queens’te ilk çim kort turnuva zaferinin moraliyle gelen Carlitos, kupa maçına dek net bir görüntüde ilerledi ve rekabetin yeni perdesi için Sırp efsanenin karşısına dikildi. İlk setini 6-1 kaybettiği, ikinci sette 2-0 geriye düşmenin eşiğine geldiği maçı beş sette kazanarak ilk kez büyük sahnede rüştünü ispatladı.
“Novak kupa töreninde Alcaraz’a, ‘Adamım hiç vazgeçmiyorsun’ sözleriyle takılacak ve ‘İspanyollar asla ölmez’ cevabını alacaktı. İkilinin karşılıklı saygıları da takdire şayandı.”
Arka arkaya iki Grand Slam, iki müthiş buluşma… Roger Federer’in sahneden çekildiği, Rafael Nadal’ın sakatlık sebebiyle bu yıl denkleme dönmeyeceği tenis dünyasının aradığı rekabet uzakta değildi. Björn Borg-John McEnroe, Martina Navratilova-Chris Evert, Pete Sampras-Andre Agassi ve son 15 yılda Federer-Nadal gibi rekabetlerin omzunda yükselen sporun yeni lokomotifi bulunmuştu. Üzücü taraf ise Novak’ın 36 yaşına geldiği gerçeği ve bunu çok uzun yıllar izleyemeyecek oluşumuzdu. Tıpkı 2000’lerin başında Agassi ve Federer’in çarpıştığı gibi jenerasyonların kapışmasında süre limitliydi.
“Dört saat civarı süren bir üç setlik mücadele nadirdir. Yeni rekabetin ne denli özel olduğu bu detayda dahi kendini gösteriyordu.”
Şartlar böyleyken, kısa süre evvel Cincinati Masters’ta oynadıkları maç bir Masters finalinden çok daha kıymetliydi. Dünya 1 ve 2 numaraları, Amerika Açık öncesi en prestijli hazırlık turnuvalarından birinin finalinde buluşup harikalar yarattılar. Bu defa gidiyor gibi görünen maçı çevirip kazanan Novak Djokovic’ti. Dört saat civarı süren bir üç setlik mücadele nadirdir. Yeni rekabetin ne denli özel olduğu bu detayda dahi kendini gösteriyordu. Tıpkı bir zamanların Djokovic-Nadal kapışmalarını andırıyor, iki taraf da “bitti” denilen anlardan geri geliyordu. Hatta Nole kupa töreninde Alcaraz’a, “Adamım hiç vazgeçmiyorsun” sözleriyle takılacak ve “İspanyollar asla ölmez” cevabını alacaktı. İkilinin karşılıklı saygıları da takdire şayandı.
Amerika Açık’ın başladığı şu günlerde tenise dair pek bir dileğiniz yoksa dahi bu eşleşmenin yeniden gerçekleşmesini dileyebilirsiniz. Carlitos’un ilk kez bir slam’de unvan koruyacağı, Nole’nin dördüncü kupa için çabalayacağı iki hafta boyunca onlardan rol çalmak isteyenler olacaktır. Daniil Medvedev, Jannik Sinner, Sascha Zverev, Frances Tiafoe ve niceleri sırada bekliyor. Ancak bize yıllar boyunca bir Federer-Nadal maçı vermeyen talihsiz turnuva, gönülleri bir Djokovic-Alcaraz buluşması ile alabilir. Rakipleri hariç kimsenin bu durumdan şikâyetçi olacağını sanmam.
